عکاسی فضاهای صنعتی و خطوط تولید

عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است؛ به‌عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد، به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد. عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است و سال‌ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است اما اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه فور نیپس تولید شد و پس از آن توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند. او با همکاری لوئی داگر، آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته‌های یوهان هاینریش شولتز انجام دادند و داگر در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئوتایپ را اختراع کند.

همانطور که در ابتدا اشاره شد؛ با گذشت زمان، عکاسی روی دیگری گرفت و به 3 شاخه اصلی علمی، صنعتی و هنری تقسیم شد؛ در این میان عکاسی صنعتی و عکاسی آثار هنری یکی از شاخه‌های مهم و کاربردی است که امروز از طرف صاحبین کسب و کار بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد؛ اما شاید این سوال برای شما ایجاد شود که چرا به عکاسی خط تولید نیاز داریم؟ در پاسخ به این سوال باید گفت اگر به دنبال معرفی کسب و کار خود به افراد هستید، عکاسی صنعتی یکی از بهترین راه حل‌های پیش روی شماست؛ در این روش توجه عکاس بر روی، خط تولیدی، فضا، نیرو انسانی و در نهایت ثبت تصاویری جذاب با نهایت کیفیت است.

نمونه پروژه‌های انجام شده عکاسی فضاهای صنعتی

تاریخچه عکاسی

عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است.

سال‌ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است؛ موزی، ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌بودند. در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیا می‌تابد و بازتاب آن باعث دیدن می‌شود. ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ‌سوزنی تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آن‌ها در پشت دوربین‌های سوراخ سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار می‌دادند تا تصویر بازتاب‌شدهٔ روی آن با چشم دیده شود. در قرن ششم میلادی، آنتمیوس در آزمایش‌های خود از دوربین تاریکخانه‌ای استفاده کرد.

ابن هیثم تئوری دوربین سوراخ سوزنی را گسترش داد و در مشاهدات خورشید گرفتگی خود از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» استفاده کرده بود. او برای نخستین‌بار از دوربین سوراخ سوزنی و دوربین تاریکخانه‌ای در آزمایش‌هایش جهت بررسی خواص نور پرداخت. آلبرتوس ماگنوس در قرن سیزدهم میلادی نیترات نقره و ژرژ فابریسیوس نقره کلرید را کشف کرد. و دانیل باربارو در سال ۱۵۶۸ میلادی نحوهٔ عملکرد دیافراگم و کارکرد عدسی در دوربین تاریکخانه‌ای را شرح داد. ویلهلم هومبرگ در سال ۱۶۹۴ میلادی توضیح داد که نور چگونه برخی از مواد شیمیایی را تاریک می‌کند و در سال ۱۸۰۲ میلادی توماس وجوود انگلیسی توانست بر روی سطح‌های حساس شده با نیترات نقره تصویر شفافی به دست آورد.

تجهیزات و دوربین عکاسی

اتاق تاریک منجر به تکامل عکاسی و پیدایش دوربین عکاسی شد. اتاق تاریک عبارت از اتاقی بدون پنجره‌است که به جز روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده، هیچ نوری به آن وارد نمی‌شود. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبه‌روی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یابد که قابل دیدن است. بعضی از نگارگران از تصاویر بازتاب یافته به عنوان الگوی نقاشی استفاده می‌کردند. بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچک‌تر تبدیل شد به دوربین عکاسی شد یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت مادهٔ حساس به نور قرار می‌دادند تا تصاویر بازتابش یافته، ثبت و ضبط شوند.

اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه فور نیپس تولید شد اما در هنگام رونوشت‌برداری از بین رفت. اما نیپس در سال ۱۸۲۶ دوباره توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند. ولی زمان نوردهی این عکس هشت ساعت بود که زمان بسیار درازی است، و مشکل دیگر هم این بود که تصویر نگاتیو بود یعنی هرچه سفید بود را سیاه هرچه سیاه بود را سفید نشان می‌داد. به همین دلیل او به دنبال یافتن فرآیند بهتری بود و با همکاری لوئی داگر، آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته‌های یوهان هاینریش شولتز در سال ۱۸۱۶ میلادی انجام دادند؛ در آن سال شولتز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور، تیره می‌شوند.

نیپس در سال ۱۸۳۳ میلادی درگذشت؛ ولی داگر در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئوتایپ را اختراع کند. داگرئوتایپ بدین‌گونه بود که به صفحه‌ای نقره‌ای مدتی بخار ید داده تا نسبت به نور حساس شود، سپس آن را درون یک دوربین جعبه‌ای گذاشته و با برداشتن عدسی حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه نور از شی موردنظر به صفحهٔ نقره‌ای تابانده می‌شد. برای ظهور تصویر، صفحه را در محلول جیوه با حرارت ۶۵ درجه قرار می‌داد تا با چسبیدن ذرات نقره و جیوه، عکس بوجود آید؛ سپس صفحه را در آب سرد فرو می‌برد تا سطح آن پایدار گردد، در نهایت صفحه را در آب‌نمک (سدیم کلرید) قرار می‌داد و تصویر ظاهر می‌شد. یکی از مشکلات روش داگرئوتایپ این بود که فقط می‌شد یک نسخهٔ پوزیتیو یا مثبت (عکس دائمی) از سوژه ثبت کرد.

در سال ۱۸۳۵ میلادی، چند ماه پس از اینکه نتیجهٔ آزمایش‌های لوئی داگر اعلام شد، شیمی‌دان انگلیسی، هنری فاکس تالبوت گزارشی از روند عکاسی خود که آن را «طراحی نوری» نامیده بود منتشر کرد؛ تالبوت این روش را در سال ۱۸۳۵ میلادی ابداع کرده بود اما آن را مخفی نگه داشت و روش خود را کامل و در سال ۱۸۴۰ با عنوان کالوتایپ معرفی کرد. در این روش، به‌جای استفاده از صفحات فلزی، از کاغذ حساس‌شده به نیترات نقره با ترکیبی از سدیم کلرید و اسید گالیک استفاده کرد. کاغذ حساس‌شده به مدت دو دقیقه نوردهی می‌شد و پس از آن یک تصویر پنهان بوجود می‌آمد که آن‌را با استفاده از پتاسیم یدید و سدیم سولفات به صورت نگاتیو (منفی) در اندازه‌های کوچکتر ثبت می‌کرد. سپس با استفاده از آن می‌شد نسخه‌های دائمی فراوانی در اندازه‌های مختلف تهیه کرد؛ تا پیش از این عکاسان مجبور بودند صفحهٔ حساس را به اندازهٔ شی موردنظر بسازند و امکان تغییر در اندازه وجود نداشت. تا سال ۱۸۶۰ میلادی روش داگرئوتایپ به کلی منسوخ شد و عکاسی مبتنی بر نسخه‌های نگاتیو و پوزیتیو جایگزین آن شد. در سال ۱۸۳۹ جان هرشل با استفاده از سدیم تیو سولفات روشی را برای تهیهٔ نسخهٔ نگاتیو روی شیشه ابداع کرد که به‌مرور جایگزین نگاتیوهای کاغذی شد.

عکاسی رنگی

تئوری عکس رنگی سه‌رنگ، توسط جیمز کلرک ماکسول فیزیکدان انگلیسی در سال ۱۸۵۵ پیشنهاد شده بود. برپایهٔ نظریهٔ او، نور مرئی از سه رنگ اساسی قرمز، سبز و آبی، تشکیل شده‌است. پس فیلمی از سه لایه ساخت که هر لایهٔ آن نسبت به یکی از سه رنگ‌های اولیه حساس بود و توانست نخستین عکس‌رنگی را در سال ۱۸۶۱ به ثبت برساند.

بالاخره در سال ۱۸۷۴، یک شرکت انگلیسی اولین شیشه‌های خشک عکاسی را به بازار عرضه کرد و عکاسی جنبهٔ عملی به خود گرفت. اما حمل و نقل مقدار زیادی شیشه، از لحاظ سنگینی و شکنندگی، یکی از مشکلات پیش روی بود تا اینکه در سال ۱۸۷۱ ریچارد مادوکس، فیزیکدان و عکاس انگلیسی با ابداع فیلم عکاسی ژلاتینی، زمان عکسبرداری را کوتاه کرد و جابه‌جایی فیلم‌های عکاسی را راحت نمود که نقطهٔ عطفی در تاریخ عکاسی محسوب می‌شود.

جورج ایستمن آمریکایی در سال ۱۸۸۴ میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد و با ساخت دوربین جعبه‌ای در سال ۱۸۸۸، عکاسی را برای مردم عادی مقرون به صرفه نمود و تحول مهمی در عکاسی ایجاد کرد؛ شعار تبلیغاتی کمپانی کداک برای دوربین‌هایش چنین بود که «شما دکمه را فشار دهید، بقیه‌اش را ما انجام می‌دهیم.»

در نوامبر ۱۹۴۸ ادوین لند نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین پولاروید را اختراع کرد که بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخهٔ چاپ‌شدهٔ عکس را پرینت می‌کردند و عکس گرفته‌شده یک دقیقه بعد و در مدل‌های جدیدتر تا چند ثانیه بعد، قابل رویت بود.تصاویر دیجیتال در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی و در جریان پیاده‌کردن انسان در ماه، تکامل پیدا کرد. دستگاه‌های گیرندهٔ امواج آنالوگ، اطلاعاتی که در مورد عکس از فضا ارسال می‌شد را بسیار دشوار دریافت می‌کردند. با دیجیتالیزه سیگنالها و تقویت آن‌ها، پارازیتها حذف می‌شدند و تصاویر واضح بدست می‌آمد.

پیدایش عکاسی و رواج روش‌های گوناگون این فن در ایران، با اختلاف حدود سه سال از اعلام موجودیت عکاسی در فرانسه روی داده‌است. اختراعات و انواع ابزار و تجهیزات عکاسی دو تا سه سال پس از اینکه به بازار می‌آمد بطور هدیه بدست پادشاه ایران می‌رسید. نخستین دستگاه‌های عکاسی به روش داگرئوتایپ، به درخواست محمد شاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربارِ ایران وارد شد و در اواسط دسامبر سال ۱۸۴۲ میلادی (پایان آذر سال ۱۲۲۱ خورشیدی) نخستین عکسبرداری در ایران انجام گرفت.

انواع روش های عکاسی صنعتی (خط تولید و…)

به طور کلی 3 روش متداول برای عکاسی صنعتی وجود دارد که با توجه شرایط می‌توانید از آنها بهره ببرید. در این میان باید بدانید: در هر روش به علت وجود محدودیت‌های اساسی برای عکاس، میزان محاسبه هزینه نهایی متفاوت خواهد بود.

متداول ترین روشی که برای عکاسی خط تولید وجود دارد، استفاده از تصاویر پاناروما است؛ در حقیقت در این روش، عکاس چندین تصویر پانوراما را ثبت و در نهایت با استفاده از از نرم‌افزار فتوشاپ آنها را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد؛ روش دیگری که برای عکاسی خط تولید وجود دارد، استفاده از قابلیت عکاسی سریع یا همان (High Speed Photography) است که در صورت وجود نور کافی، عکاس از قابلیت HDR نیز، برای عکاسی استفاده می‌کند. (در عکاسی HDR دوربین به صورت خودکار دو عکس متفاوت از سوژه شما به ثبت می‌رساند و در نهایت آنها را با یکدیگر ترکیب کرده و تصویری با گستره دینامیکی بالا تحویل می‌دهد).

عوامل موثر بر قیمت عکاسی صنعتی خط تولید و فضاهای اداری چیست؟

در ابتدا لازم است بدانید قیمت پایه‌ای برای عکاسی فضاهای اداری و یا تصویربرداری هوایی وجود ندارد؛ به طور کلی عوامل متعددی بر روی قیمت نهایی کار شما موثر هستند که از جمله آنها می‌توان به: اندازه و ابعاد کارخانه، نور، تجهیزات و… اشاره داشت. اما یکی از اصلی‌ترین مواردی که بر روی قیمت نهایی کار شما موثر است، مربوط به مراحل ادیت و ویرایش تصاویر می‌باشد.

تجهیزات و لوازم مورد نیاز برای عکاسی صنعتی چیست؟

علاوه بر تجربه و مهارت، مهم‌ترین عاملی که در کیفیت نهایی کار شما موثر است، مربوط به دوربین و تجهیزات عکاس می‌باشد؛ در عکاسی صنعتی و به خصوص در عکاسی از کارخانه‌جات و مجموعه‌های تولیدی و یا عکاسی دکوراسیون داخلی ، داشتن یک دوربین حرفه‌ای با ایزو و شاتر بالا در اولویت است. در واقع با توجه به اینکه محیط اغلب کارخانه‌ها تاریک و کم نور است، عکاس علاوه بر تجهیزات نورپردازی همچون نورهای شاخه‌ای، اسپیدلایت، رفلکتور و… نیازمند دوربینی با ایزو بالا (حساسیت به نور) می‌باشد؛ مورد بعدی که تاثیر بالایی در کیفیت تصاویر شما دارد، مربوط به لنز دوربین شماست؛ انتخاب لنز برای عکاسی صنعتی با توجه به زمینه کاری متفاوت است، اما در این میان داشتن یک لنز واید و تله، مهم و الزامی است.

مراحل مختلف عکاسی صنعتی به چه شکل می باشد؟

برخلاف عکاسی هنری یا عکاسی پوشاک  که همه چیز به سلیقه عکاس بستگی دارد، عکاسی صنعتی مستلزم برنامه ریزی و پیروی از مراحل مختلف آن است؛ اگر برای کسب و کار خود به دنبال مجموعه مناسبی برای عکاسی هستید، رعایت موارد زیر به شما کمک می‌کند تا با اطمینان بیشتری قرارداد، عکاسی صنعتی خود را امضا کنید؛ بطور کلی عکاسی صنعتی را می‌توان در 9 مرحله دسته بندی کرد که عبارتند از:

• سرچ و جستجو برای عکاسی صنعتی (خط تولید، فضاهای اداری، سازمان‌ها و
• درخواست مشاوره از افراد با تجربه و حرفه‌ای
• تنظیم وقت (به منظور بازدید کارخانه و خط تولیدی)
• توافق بر روی هزینه و مدت زمان انجام کار
• تعیین روز عکاسی
• فراهم سازی امکانات و انجام هماهنگی‌های لازم
• شروع به کار
• انتخاب تصاویر اصلی
• ادیت و ویرایش

ترکیب‌بندی و زاویه‌های عکاسی

ترکیب‌بندی مناسب و انتخاب زاویه‌های جذاب می‌تواند تفاوت چشمگیری در کیفیت تصاویر ایجاد کند. به عنوان مثال، انتخاب زاویه‌ای که خطوط تولید را از بالا نمایش دهد می‌تواند به نمایش نظم و هماهنگی در فرآیندهای تولید کمک کند. همچنین، تمرکز روی جزئیات دقیق مثل قطعات ماشین‌آلات یا دست‌های کارگران می‌تواند حس واقعی بودن و نزدیکی به مخاطب القا کند.

استفاده از تصاویر صنعتی در بازاریابی

تصاویر صنعتی می‌توانند نقش مهمی در استراتژی‌های بازاریابی ایفا کنند. این تصاویر می‌توانند برای ایجاد محتوای وب‌سایت، کاتالوگ‌ها، تبلیغات چاپی و دیجیتال، و رسانه‌های اجتماعی استفاده شوند. تصاویری که به خوبی ترکیب‌بندی شده‌اند و فرآیندهای تولید را با دقت و وضوح به نمایش می‌گذارند، می‌توانند اعتماد مشتریان را جلب کرده و به ارتقای برند کمک کنند.

عکاسی صنعتی هنری است که نیازمند ترکیبی از دانش فنی، خلاقیت و دقت است. با رعایت اصول ذکر شده و استفاده از تجهیزات و تکنیک‌های مناسب، می‌توان تصاویری تاثیرگذار و حرفه‌ای از کارخانه‌ها و خطوط تولید ثبت کرد که هم در جذب مشتریان و هم در مستندسازی فرآیندهای تولید مفید واقع می‌شوند.